مغز

آلزایمر شایع ترین شکل زوال عقل است. بیماری مغزی که به آهستگی پیشرفت می کند منجر به از دست دادن حافظه، سردرگمی و بی نظمی می شود. آلزایمر قابل درمان نیست، اما می توان آن را کاهش داد و کاهش داد. در مورد این موضوع بیشتر بخوانید: آلزایمر چگونه ایجاد می شود؟ چگونه بیماری را در مراحل اولیه تشخیص می دهید؟ چگونه می توان سرعت پیشرفت آن را کاهش داد؟ چگونه می توان از آلزایمر پیشگیری کرد؟

آلزایمر: علل و عوامل خطر

در مغز بیماران آلزایمر، سلول های عصبی و اتصالات بین آنها به تدریج از بین می روند. در نتیجه، مغز تا 20 درصد کوچک می‌شود: پیچش‌های سطح مغز عمیق‌تر می‌شوند و بطن‌های مغزی منبسط می‌شوند. تخریب سلول های عصبی در به اصطلاح پیاز بویایی آغاز می شود. سپس به نواحی مغز که مسئول حافظه هستند گسترش می یابد. در نهایت تمام سطح مغز را می پوشاند.هسته پایه Meynert به طور خاص تحت تأثیر مرگ سلولی در مراحل اولیه قرار می گیرد: سلول های عصبی در این ساختار مغزی پایین تر، انتقال دهنده عصبی استیل کولین را تولید می کنند. مرگ سلولی در هسته پایه Meynert باعث کمبود قابل توجه استیل کولین می شود. این امر پردازش اطلاعات را مختل می کند: افراد آسیب دیده به سختی می توانند رویدادهای اخیر را به خاطر بسپارند. بنابراین حافظه کوتاه مدت شما در حال محو شدن است.

رسوبات پروتئینی سلول های عصبی را از بین می برند

در مناطق آسیب دیده مغز دو نوع مختلف رسوب پروتئینی وجود دارد که سلول های عصبی را از بین می برد. چرا این شکل نامشخص است.

بتا آمیلوئید: پلاک های سخت و نامحلول بتا آمیلوئید بین سلول های عصبی و در برخی رگ های خونی تشکیل می شود. اینها قطعاتی از یک پروتئین بزرگتر هستند که عملکرد آن هنوز ناشناخته است.

به طور معمول بتا آمیلوئید تجزیه می شود. در بیماران آلزایمر، این فرآیند پاکسازی دیگر در مغز کار نمی کند، بنابراین قطعه پروتئین رسوب می کند. این مانع از تامین انرژی و اکسیژن به مغز می شود - سلول های عصبی می میرند.پروتئین تاو: علاوه بر این، فیبرهای غیر طبیعی تاو - فیبرهای غیرقابل حل و پیچ خورده ساخته شده از پروتئین تاو - در سلول های عصبی مغز در بیماران آلزایمر تشکیل می شود. آنها فرآیندهای تثبیت و انتقال را در سلول های مغز مختل می کنند و باعث مرگ آنها می شوند.

عوامل خطر آلزایمر

عامل خطر اصلی برای آلزایمر سن است: تنها دو درصد از افراد زیر 65 سال به این شکل از زوال عقل مبتلا می شوند. از سوی دیگر، در گروه سنی 80 تا 90 سال، حداقل یک نفر از هر 5 سال به این بیماری مبتلا می شود و در بین افراد بالای 90 سال حتی بیش از یک سوم از آلزایمر رنج می برند.

اما کهولت سن به تنهایی باعث آلزایمر نمی شود. در عوض، کارشناسان تصور می کنند که سایر عوامل خطر نیز باید قبل از شیوع بیماری رخ دهند.

به طور کلی، عوامل زیر می توانند بیماری آلزایمر را افزایش دهند:

سن

علل ژنتیکی

فشار خون بالا

افزایش سطح کلسترول

افزایش سطح هموسیستئین در خون

تصلب شرایین (آترواسکلروز)

قند خون کنترل نشده در دیابت

استرس اکسیداتیو ناشی از ترکیبات اکسیژن تهاجمی که در تشکیل رسوبات پروتئینی در مغز نقش دارند.

عوامل دیگری نیز وجود دارند که ممکن است خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهند، اما تحقیقات بیشتری باید انجام شود. اینها شامل التهاب در بدن است که برای مدت طولانی ادامه دارد: محققان معتقدند که آنها می توانند به سلول های مغز آسیب برسانند و باعث تشکیل رسوبات پروتئینی شوند.

سایر عوامل خطر احتمالی برای آلزایمر شامل سطح پایین آموزش عمومی، آسیب های سر، عفونت مغزی ناشی از ویروس ها و افزایش آنتی بادی های خودایمنی در افراد مسن است.

آلومینیوم و آلزایمر

کالبد شکافی نشان داده است که مغز بیماران مبتلا به آلزایمر متوفی غلظت آلومینیوم بیشتری دارد. اما این لزوما به این معنی نیست که آلومینیوم باعث آلزایمر می شود. آزمایشات روی حیوانات مخالف آن است: اگر به موش ها آلومینیوم بدهید، آنها هنوز به بیماری آلزایمر مبتلا نمی شوند.

این امکان وجود دارد که افزایش سطح آلومینیوم نتیجه بیماری باشد نه علت آلزایمر. این که آیا واقعاً چنین است یا خیر، باید در مطالعات بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.آیا آلزایمر ارثی است؟

تنها حدود یک درصد از تمام بیماران آلزایمر به شکل خانوادگی این بیماری مبتلا هستند: آلزایمر توسط نقایص ژنتیکی مختلف ایجاد می شود که منتقل می شود. تحت تأثیر این جهش، ژن پروتئین پیش ساز آمیلوئید و ژن های پرسنیلین-1 و پرسنیلین-2 هستند. هر فردی که حامل این جهش‌ها باشد، قطعاً به آلزایمر مبتلا می‌شود، آن هم در سنین 30 تا 60 سالگی.

با این حال، اکثریت قریب به اتفاق بیماران آلزایمر شکل پراکنده این بیماری را نشان می دهند که عموماً تنها پس از سن 65 سالگی بروز می کند. درست است که شکل پراکنده آلزایمر نیز دارای یک جزء ژنتیکی است: این شامل تغییراتی در ژن پروتئین آپو لیپوپروتئین E است که مسئول انتقال کلسترول در خون است. با این حال، تغییرات در این ژن منجر به شیوع قطعی بیماری نمی شود، بلکه تنها باعث افزایش خطر ابتلا به آن می شود.

به طور کلی، زمانی که آلزایمر در افراد مسن‌تر باشد، احتمال اینکه آلزایمر یک نوع خانوادگی باشد کمتر است. بستگان معمولاً نباید نگران باشند که ممکن است بیماری را به ارث برده باشند.

آلزایمر: علائم

در سیر بیماری آلزایمر، علائم تشدید می شود و شکایات جدیدی ظاهر می شود. بنابراین، در زیر علائم را می‌بینید که بر اساس سه مرحله که سیر بیماری به آنها تقسیم می‌شود: مرحله اولیه، مرحله میانی و مرحله آخر، مرتب شده‌اند:علائم آلزایمر در مراحل اولیه

اولین علائم آلزایمر نقص های جزئی در حافظه است که بر حافظه کوتاه مدت تأثیر می گذارد: برای مثال، بیماران نمی توانند اشیایی را که اخیراً کنار گذاشته اند پیدا کنند یا محتوای یک مکالمه را به خاطر بسپارند. شما همچنین می توانید در وسط یک مکالمه "رشته را گم کنید". این فراموشی و غیبت فزاینده می تواند افراد آسیب دیده را گیج و بترساند. برخی نیز با پرخاشگری، مقاومت، افسردگی یا گوشه گیری به این موضوع واکنش نشان می دهند.

گاهی اوقات آلزایمر را می توان با اختلالات کلمه یاب نیز تشخیص داد، اگرچه می تواند دلایل دیگری نیز برای چنین اختلالاتی وجود داشته باشد. با اختلال کلمه یاب، افراد مبتلا گاهی دیگر اصطلاحات آشنا را به خاطر نمی آورند.

سایر نشانه های اولیه آلزایمر می تواند شامل مشکلات جهت گیری جزئی، فقدان انگیزه و کندی تفکر و گفتار باشد.

با زوال عقل خفیف آلزایمر، معمولاً می توان زندگی روزمره را بدون هیچ مشکلی مدیریت کرد. کسانی که تحت تاثیر قرار می‌گیرند اغلب فقط برای امور پیچیده‌تر به کمک نیاز دارند، برای مثال مدیریت حساب بانکی خود یا استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی.

علائم آلزایمر در مرحله میانی

علائم آلزایمر در مراحل میانی بیماری اختلالات حافظه تشدید شده است: بیماران کمتر و کمتر می توانند رویدادهای اخیر را به خاطر بیاورند و حتی خاطرات طولانی مدت (مثلاً از عروسی خودشان) به تدریج محو می شوند. تشخیص چهره های آشنا به طور فزاینده ای دشوار می شود.

مشکلات در جهت گیری در زمان و مکان نیز در حال افزایش است. برای مثال، بیماران به دنبال والدینی هستند که مدت‌هاست مرده‌اند یا نمی‌توانند راه خانه را از سوپرمارکت معمولی خود پیدا کنند.

علاوه بر این، بیماران در حال حاضر به کمک بیشتر و بیشتری برای فعالیت های ساده مانند پخت و پز، شانه کردن موها یا حمام کردن نیاز دارند. در این صورت یک زندگی مستقل به سختی امکان پذیر است.

ارتباط با بیماران نیز به طور فزاینده ای دشوار می شود: افراد مبتلا اغلب دیگر قادر به تشکیل جملات کامل نیستند. آن‌ها به درخواست‌های واضحی نیاز دارند که اغلب باید قبل از نشستن پشت میز ناهارخوری تکرار شوند.

سایر علائم احتمالی آلزایمر در مراحل میانی بیماری، افزایش میل به حرکت و بی قراری شدید است. برای مثال، بیماران ممکن است بیقرار به جلو و عقب راه بروند یا یک سوال را بارها و بارها بپرسند. ترس ها یا باورهای هذیانی (مانند دزدیده شدن) نیز ممکن است رخ دهد.

علائم آلزایمر در مراحل پایانی

در مراحل پایانی بیماری، بیماران به طور کامل نیاز به مراقبت دارند. بسیاری از آنها به ویلچر نیاز دارند یا در بستر هستند. آنها دیگر اعضای خانواده و سایر افراد نزدیک به خود را نمی شناسند. اکنون توانایی گفتار به چند کلمه محدود شده است. در نهایت بیماران دیگر نمی توانند مثانه و روده خود را کنترل کنند (بی اختیاری ادرار و مدفوع).

افزایش مشکلات جویدن، بلع و تنفس و همچنین سفت شدن اندام ها از علائم معمولی آلزایمر در مراحل آخر هستند. به دلیل ضعف سیستم ایمنی، عفونت ها (مثلاً ذات الریه) اغلب رخ می دهد که اغلب منجر به مرگ می شود.lzheimer: معاینات و تشخیص

اگر متوجه فراموشی فزاینده در خود (یا یکی از نزدیکان) شدید، باید با پزشک خانواده مشورت کنید. در صورت لزوم، آنها شما را به یک متخصص مغز و اعصاب، روانپزشک یا کلینیک حافظه ارجاع می دهند. چنین کلینیک سرپایی بخشی از یک بیمارستان است که در زمینه اختلالات مغزی تخصص دارد. معاینات مختلفی در آنجا انجام می شود تا به ظن مشکوک شدن به آلزایمر پی ببرند. تاکنون هیچ معاینه و آزمایش آزمایشگاهی خاصی وجود ندارد که بتوان از آن برای تشخیص واضح آلزایمر استفاده کرد.

مجموعه تاریخ پزشکی

اگر مشکوک به آلزایمر باشد، پزشک ابتدا با شما به تفصیل صحبت می کند تا سابقه پزشکی شما (تاریخچه) را جمع آوری کند. او از شما در مورد علائم و هرگونه بیماری قبلی سوال خواهد کرد. پزشک همچنین در مورد داروهایی که مصرف می کنید می پرسد. زیرا برخی از آماده سازی ها می توانند عملکرد مغز را مختل کنند. در طول مکالمه، پزشک همچنین به میزان تمرکز شما توجه می کند.

در حالت ایده آل، یکی از نزدیکان شما باید شما را در مشاوره با این پزشک همراهی کند. زیرا در روند بیماری آلزایمر، ماهیت افراد مبتلا نیز می تواند تغییر کند. مراحل پرخاشگری، سوء ظن، افسردگی، اضطراب و توهم ممکن است رخ دهد. چنین تغییراتی گاهی اوقات سریعتر از تغییرات تحت تأثیر خود مشاهده می شود.

معاینهی جسمی

پس از مصاحبه، پزشک به طور معمول شما را معاینه می کند. مثلاً فشار خون را اندازه می گیرد و رفلکس های عضلانی و رفلکس مردمک را بررسی می کند.